" พระคุณของแม่ "
พระคุณของแม่ : รักของใครก็ไม่แท้เท่าแม่รัก ผูกสมัครสายเลือดไม่เหือดหาย อันรักอื่นยังประจักษ์ว่ารักคลาย จืดจางง่ายไม่จีรังดังมารดา ตั้งแต่เล็กอุปถัมภ์ค้ำจุนลูก ให้ความสุขถนอมนักเฝ้ารักษา เมื่อยังเล็กแม่เคยป้อนโภชนา ยามนิทรากล่อมเห่ใส่เปลไกว ยามเจ็บไข้ยากเย็นแม่เป็นทุกข์ ลูกเป็นสุขแม่จึงปลื้มลืมทุกข์ได้ รักลูกแสนห่วงเหมือนดวงใจ ถึงตีด่าก็เพื่อให้ลูกดี เฝ้าอบรมจรรยามารยาท ไม่ประมาทกลัวจะเสียศักดิ์ศรี ให้เล่าเรียนเพียรวิชาหาความดี แสนสุดที่จัดสรรพรรณา ถึงชีวิตแม่ก็รักอย่างหนักหน่วง รักดั่งดวงจิตจริงไม่ทิ้งได้ แม่รักรักจริงรักยิ่งกว่าสิ่งใด ไม่มีใครรักแท้เท่าแม่นี้ แม่เลี้ยงมาฟัฝ่าอุปสรรค ถนอมนักมิให้ลุกหมองศรี พร่ำสอนสั่งหวังใจให้ลูกดี เจริญศรีแก่ลูกทุกประการ แม้ลูกผิดแม่อภัยให้ทุกเมื่อ รักไม่เบื่อเกลียดไม่ลงเพราะสงสาร มีเมตตากรุณาดุจดวงมาร จะเปรียบปานชีวิตแม่ก็แค่ทน ตั้งแต่น้อยจนใหญ่ไม่หน่ายลูก เฝ้าพันผูกปรีเปรมเกษมสานต์ ลูกไ้ด้ดีแม่ก็ปลื้มลืมทุกข์พลัน ก็แหละนั้คือผลแม่ทนมา...:
อันพระคุณของแม่เห็นยากแท้จะตอบแทน พระคุณท่านนั้นเหลือแสน จะตอบแทนไม่ถึงเลย ท่านถนอมเฝ้ากล่อมเกลี้ยง บำรุงเลี้ยงเคียงเขนย แสนภิรมย์เฝ้าชมเชย ท่านไม่เคยให้ห่างไกล ลูกเจ็บไข้หรือได้ป่วยท่านเอาใจช่วยเอาใจใส่ แสนเป็นห่วงเจ้าดวงใจ ไม่ห่างไกลไปลับตา ตักแม่ลูกเคยหนุนเคยอบอุ่นเป็นนักหนา อกกับตักของมารดาจะเทียบเท่าไม่ถึงเลย ตักแม่ของลูกลูกนอนต่างฟูกหรือเขนย ไม่ปล่อยปละหรือละเลยให้ทรามเชยเจ้ากินนม เห่กล่อมจอมดวงใจไม่ห่างไกลเฝ้าเชยชม จุมพิศสนิทสนมแสนภิรมย์ดังดวงใจ ความรักของคุณแม่เห็นยากแท้จะพรากได้ ท่านรักลูกสุดหัวใจไม่มีใครจะรักจริง ท่านป้องคุ้มครองภัยให้ลูกชายและลูกหญิง ไม่มีใครเขารักจริง เหมือนดั่งแม่รักแน่นอน แทนคุณท่านไม่หมดถึงบรรพตยอดสิงขร พื้นแผ่นดินสิ้นสาคร ยังไม่เท่าคุณมารดา คิดดูเถิดหญิงชายเอ๋ย อย่าละเลยจำไว้หนา อย่าเนรคุณมารดามันจะพาไปอบาย../
พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพานเพียงเสี้ยววานของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทานย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสารอย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัยคิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่าเพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอนคลายทุข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึงให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องให้ยามป่วยไข้ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยลเติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความหวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่งมีหรือหวังทนอยู่ได้ วันหนึ่งคงล้มไปทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง../
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น